วันเสาร์ที่ ๒๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

หลบร้อนที่ภูเก็ต

March 9-11' 2009

ชายหาดเกาะไข่วันนี้ มีร่มและร้านอาหารบริการเรียบร้อย

ดีกรีความร้อนยังคงระอุอยู่รอบกายตลอดเวลา ไม่ว่าจะร้อนด้วยอุณหภูมิ หรือร้อนจากลมปากคนที่พัดพามากระทบ อีกทั้งยังร้อนจากแรงกดดันจากคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นเจ้านาย บังคับขู่เข็ญแถมตะโกนตะคอกใส่สารพัดให้ทำความสำเร็จให้เขาให้ได้


คนธรรมดาๆอย่างเรา มีหรือจะไม่รู้สึกรู้สา เจ็บแสบคันปวดร้อนเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่การหาวิธีดับร้อนนี่สิ สำคัญกว่า เพราะถ้าไม่ เราก็คงเกรียมไปนานแล้ว

ชายหาดเกาะพีพีวันนี้เช่นกัน เรียบโล่งขึ้นตั้งเยอะ
ได้จังหวะที่น้องๆก๊วนเบบี้แอนด์ขนุนเขาตั้งใจจะขับรถล่องไปภูเก็ตกัน ตอนแรกเหมือนว่าจะไปด้วยกันไม่ได้ เพราะเวลาไม่อำนวย ทำไปทำมาคนมันจะมีโอกาสยังไงซะ ก็สามารถ โดยการที่เรานั่งเครื่องตามไปตอนมืดวันจันทร์ ส่วนน้องๆเขาล่วงหน้าไปก่อนถึงภูเก็ตตั้งแต่ตอนเช้าวันจันทร์แล้ว ถึงงั้น เราก็ได้นอนรร.เดียวกัน สองคืนและเที่ยวด้วยกันเต็มๆอีกหนึ่งกะครึ่งวัน โดยเฉพาะวันที่ออกเกาะ คุ้มมั่กๆ ซื้อแพกไปกันเต็มวัน เที่ยวหมดทั้งเกาะมาหยา เกาะลิง เกาะไข่ เกาะพีพีใหญ่ น้อย เรียกว่าทัวร์รอบเกาะบริเวณนั้นเลยแหละ กลับมาจากเล่นน้ำทะเลยังไม่หนำใจ มาเล่นน้ำสระที่รร.กันต่ออีก ชุ่มปอดกันไปเป็นข้างๆ

เกาะมาหยา ที่แรกที่ลุยน้ำลงไปเล่นกันทั้งชุด

บางทีความร้อน ความเครียด มันก็สามารถละลายหรือโดนฝังลืมไปตอนที่เราเอาตัวลงไปแช่ในน้ำได้เหมือนกันนะ เพราะตอนนั้นเรารู้สึกว่ามีความสุขลอยอยู่รอบๆตัวจริง ถึงแม้ว่าพอขึ้นมาอยู่คนเดียวแบบเดิมอีก จะเครียดอีกก็ไม่เป็นไร

เพราะถึงแม้จะหนีเท่าไหร่ ก็คงจะหนีไม่พ้น ความร้อนก็ยังคงแผ่ขยายเป็นเงาดำตามติดตัวเราไปทุกที่แหละ คอยแค่จังหวะเวลาที่เหมาะสมค่อยเข้าจู่โจมเท่านั้นเอง



ยิ้มร่าได้วันหนึ่งเต็มๆ แค่นี้ก็พอแล้วล่ะสำหรับความสุข

อยากจะคิดว่า ถ้าวันนั้นเราหมดลมหายใจไปแล้ว วันนี้เรายังจะมีรอยยิ้มแบบวันนี้ได้หรือ? ไม่แน่นอน ถามอะไรโง่ๆ เพราะฉะนั้น มีวันนี้แบบนี้ ก็ดีแค่ไหนแล้ว จะเอาอะไรมากมายกับชีวิต มีอยู่เท่าไหร่ ถ้าไม่อยากได้เพิ่มมากขึ้น ก็จะยังเก็บความสุขนั้นอยู่ได้ตลอดนะ ลองคิดดู

ไม่ลืมที่จะขอบคุณก๊วนน้องๆครอบครัวเบบี้แอนด์ขนุนอันแสนน่ารัก ประกอบไปด้วย เบบี้ ขนุน จีจี้ โจโจ้ และเมย์ น้องๆน่ารักเป็นกันเองเหมือนเจ๊เป็นคนในครอบครัวอย่างเนียน ขอบคุณจริงๆจ้า ...

ตอนนี้กลับมาลุยงานและรับภาระหน้าที่ พร้อมเผชิญปัญหาอันไม่คาดคิดต่อไป ชีวิตยังไม่จบสิ้น มันก็ต้องเคลื่อนไปข้างหน้าตลอดเวลานี่นา เรื่องจริงที่สุดแล้ว

พร้อมค่ะ..ว่ามาเลย ปัญหาทั้งหลาย!!!