เสียดายมากๆ คืนแรกที่มาถึงเพื่อนพาไปเที่ยวงานเทศกาลฤดูหนาวของเมืองใกล้ๆ ซึ่งจัดเป็นวันสุดท้ายพอดี ไปกันหมดเรยนะทั้งครอบครัว พ่อ แม่ นิโค แป้ง และเรา โห..ตื่นตาตื่นใจ ชอบอ่ะ! ทั้งๆที่ง่วงแสนง่วงเพราะลงจากเครื่องมาต่อรถไฟถึงบ้าน ยังไม่ได้นอนพักเรยสักงีบ แถมมาถึงเพื่อนก้อชวนคุยๆๆๆๆไม่หยุดปาก ความจริงฟังมันมากกว่า ฮ่าๆ คงอยากเม้าท์ภาษาไทยน่ะ เพราะอยู่ที่นี่คุณเทอพ่นแต่ดอยซ์ เอ้า..ลืมไปเรยจะเล่างานเทศกาลฤดูหนาว ก้อเป็นงานแบบออกร้านบ้านเราอ่ะ แต่ว่าจุดเด่นจะอยู่ที่คนออกร้านเขาจะแต่งตัวแบบโบราณๆ จัดร้าน รวมทั้งสินค้าและของที่เอามาโชว์ ทุกอย่างทำเหมือนเราย้อนยุคกลับไปเมื่อ 400-500 ปีที่แล้ว เดินๆแล้วรู้สึกเหมือนอยู่ในหนังพวกนักรบโบราณของฝรั่งยังไงยังงั้นเรยอ่ะ!!
ที่งานเขามีอาหารและเครื่องดื่มแบบโบราณๆเมืองหนาวขายด้วย ลองชิมไวน์ต้มหวานๆไปเกือบครึ่งแก้ว(แก้วต้มดินเผานะ) อยากกินเยอะๆ แต่กลัวผลอยเสียตั้งแต่ตอนเดินๆ เลยต้องหันไปกินใส้กรอกย่างกับขาหมูมันเผา อร่อยมากกกก...
ปิดท้ายด้วยการนั่งหลับ เอ้ย..ไม่ช่าย พอมองกล้องแบบนี้ทีไร ทำไมเหมือนหลับตาทุกทีสิ ในระหว่างนั่งรอนิโคแหละ เราก้อออกมาแชะๆๆซะหน่อย ให้แป้งมันนั่งอุ่นๆในรถต่อไป แต่ตั้งแต่มาถึงอุณหภูมิสูงขึ้นทุกวันๆสิน่า สงสัยมากับความร้อนแน่ๆช้าน รออยู่เนี่ย จะเจอหิมะม้าย??? เอิ๊กๆๆ แต่ขอโทษ .. สรุปว่า อิช้านลืมเสื้อโค้ตตัวยาวที่ซื้อมาใหม่ ตั้งใจจะเอามาใส่ลุยหิมะที่นี่เต็มๆไว้บนเตียงนอนที่บ้านค่า เห่อ..เวงจิงๆตรู ต้องขอยืมเพื่อนอีกแย้ว
วันนี้แป้งต้องไปทำงาน ลาไม่ได้จริงๆ เพื่อนจึงให้ยืมสามีควง นิโคจะพาไปเที่ยวชมพิพิธภัณเบนซ์ที่แรกและที่ใหญ่ที่สุดในโลก อ้อ..ขอบอกว่าเมืองสตุทร์การ์ทเนี่ยเขามีชื่อเล่นๆว่า เมืองเบนซ์นะคะ เพราะพื้นที่เกือบครึ่งค่อนเมืองเป็นโรงงานและบริษัทเบนซ์หมดค่า รวมถึงประชากรที่นี่ค่อนเมืองก็เป็นพนักงานเบนซ์(เพื่อนนิโคของอิช้านด้วยแม่น)